مسجد پادشاهی؛دومین مسجد عظیم پاکستان، عکس - وبلاگ دیجی سافت

به گزارش وبلاگ دیجی سافت، مسجد بادشاهی (به اردو: بادشاهی مسجد) یا مسجد پادْشاهی و یا مسجدِ عالَمگیری یکی از مساجد تاریخی پاکستان است که در شهر لاهور واقع شده است. مسجد پادشاهی به دستور اورنگ زیب عالمگیر، آخرین امپراتور گورکانی هند در سال 1673 میلادی (1050 شمسی) ساخته شد و از بناهای مهم معماری اسلامی در پاکستان به شمارمی رود.

مسجد پادشاهی پس از مسجد شاه فیصل که در اسلام آباد واقع شده دومین مسجد عظیم در پاکستان و جنوب آسیا و پنجمین مسجد عظیم جهان است که گنجایش 5000 نمازگزار را دارد و از جاذبه های مهم گردشگری پاکستان به شمار می رود.

نقل قولی در پنجاب وجود دارد که می گوید: اگر لاهور را نبینی انگار که پاکستان را ندیده ای و اگر مسجد پادشاهی را نبینی انگار که لاهور را ندیده ای. در حقیقت می توان گفت که هنگام ورود به شهر تاریخی لاهور امکان ندارد که ساختمانی با رنگ آجری دیده نگردد. گردشگران و مسافران هنگام ورود به لاهور چشمشان به این مسجد زیبا می خورد.

هفت مسجد قدیمی مسلمانان جهان، به عنوان مفاخر معماری و عجایب مهم جهان معرفی شده اند. مسجد پادشاهی لاهور، در کشور پاکستان یکی از این عجایب هفتگانه جهان اسلام است. حسن و زیبایی این مسجد تاریخی دیدنی و ستودنی است و یکی از آثار تاریخی ماندگار درشبه قاره هند است.

کتیبه فارسی بالای درِ ورودی مسجد به خط ثلث و نستعلیق است خبر می دهد که ساخت این مسجد در سال 1084 هجری قمری توسط برادر رضاعی اورنگ زیب، مظفرحسین معروف به فدائی خان کوکه، به خاتمه رسیده است. از مسجد پادشاهی به عنوان نقطه تحولی در تاریخ و یک جاذبه توریستی عظیم که همه شکوه و زیبایی دوره مغول در آن متمرکز شده یاد می گردد.

معماری مسجد پادشاهی به سبک معماری دوره گورکانی یا مغولی است

ساخت مسجد پادشاهی در لاهور حدود 2سال به طول انجامید؛ از ماه می سال 1671تا ماه آوریل سال 1673. از سال 1852 به بعد بخش هایی از مسجد پادشاهی بازسازی شد. از سال 1939 تا 1960 میلادی بازسازی وسیعی صورت گرفت که هزینه ای حدود 4.8 میلیون روپیه در بر داشت که مسجد را به شکل و حالت و شرایط اولیه خودش بازگرداند. در سال 2000 میلادی ایوان اصلی این مسجد را از طریق سنگ مرمر آراستند.

مشخصات مسجد پادشاهی

مسجد پادشاهی گنجایش حدود 50٬000 نمازگزار را دارد و معماری آن به سبک معماری دوره گورکانی یا مغولی است که ارتباط زیادی با معماری ایرانی دارد. مسجد پادشاهی یکی از شاهکاری معماری، کاشی کاری و نجاری ایرانی است و ظاهر و حالتی شاخص، وسیع و با شکوه دارد.

نمای خارجی مسجد بادشاهی را با سنگ های حکاکی شده تزئین نموده اند و به ویژه از فرم لوتوس بهره گرفته اند که شکل عمده آن برجسته است. لبه بالایی دیوارها با کنگره های زیبایی آراسته شده است و سنگ مرمر بر زیبایی بنا افزوده است. در تزئینات داخلی از گچ کاری های زیبا، تزئینات و نقش و نگارهای اسلیمی و منبت کاری و نقاشی روی دیوار استفاده شده است.

دیوارهای مسجد پادشاهی از آجرهای کوره ای پخته شده و ساروج است که روکشی از سنگ شنی قرمز دارد و پایه ستون ها از سنگهای مرمر رنگارنگ هستند. برای پوشاندن کف اصلی حیاط از آجرهای کوره ای پخته شده استفاده نموده بودند که در بازسازیی که طی سالهای 60-1939 م انجام گرفت با سنگ های شنی قرمز جایگزین شد.

مسجد پادشاهی دارای شبستان طویلی است و از طریق طاق نماهای تزئین شده به 7 قسمت تقسیم شده است. بیرون از این 7 قسمت 3 جفت گنبد از سنگ مرمر است و دارای قوسی است که در نوع خودش بسیار عالی است. کف اصلی در اتاق مربوط به خواندن نماز و دعا با آجرها و سنگ مرمر با فرم منظمی پوشانده شده است.